อินญีล (ยะหฺยา) 20

การ​ฟื้นขึ้น​จาก​ความตาย

(มธ.28:1-10; มก.16:1-8; ลก.24:1-12)

วัน​อา‌ทิตย์1เวลา​เช้า​มืด มัรฺ‌ยัม​ชาว​มัก‌ดา‌ลา​มา​ถึงอุโมงค์​ฝัง​ศพและ​เห็น​ว่า​หิน​ที่​ปิด​ปากอุโมงค์​นั้น​ถูก​ยก​ออก​ไป​แล้ว นาง​จึง​วิ่ง​ไป​หา​ซีโมน​เป‌โตร​กับ​สา‌วก​อีก​คน​หนึ่ง​ที่​ท่านอี‍ซา​รัก​นั้น​และ​พูด​กับ​พวก​เขา​ว่า “เขา​เอา​ท่าน​ผู้เป็นเจ้านายออก​ไป​จากอุโมงค์​แล้ว และ​เรา​ก็​ไม่​รู้​ว่า​เขา​เอา​ท่าน​ไป​ไว้​ที่​ไหน” เป‌โตร​จึง​ออก​ไป​ที่​อุโมงค์​กับ​สา‌วก​คน​นั้น ทั้ง​สอง​คน​วิ่ง​ไป แต่​สา‌วก​คน​นั้น​วิ่ง​เร็ว‍กว่า​เป‌โตร จึง​มา​ถึงอุโมงค์​ก่อน เขา​ก้ม‍ลง​มอง​ดู​เห็น​ผ้า​ป่าน​วาง​อยู่ แต่​ไม่​ได้​เข้า​ไป​ข้าง​ใน ซีโมน‍เป‌โตร​ตาม​มา​ถึง​ภาย‍หลัง แล้ว​เข้า​ไป​ใน​อุโมงค์​เห็น​ผ้า‍ป่าน​วาง​อยู่ ส่วน​ผ้า​พัน​ศีรษะ​ของ​ท่าน​ไม่​ได้​วาง​อยู่​กับ​ผ้า​อื่น แต่​พับ​ไว้​ต่าง​หาก แล้ว​สา‌วก​คน​นั้น​ที่​มา​ถึง​ก่อน​ก็​ตาม​เข้า​ไป​ข้าง​ใน​ด้วย เขา​เห็น​และ​เชื่อ (ขณะ​นั้น​เขา​ยัง​ไม่​เข้า‍ใจข้อ​คัมภีร์บริสุทธิ์​ที่​เขียน​ไว้​ว่า​ท่าน​จะ​ต้อง​ฟื้น​ขึ้น​จาก​ความ​ตาย) 10 แล้ว​สา‌วก​ทั้ง​สอง​ก็​กลับ​ไป​ยัง​บ้าน​ของ​ตน

การ​ปรา‌กฏ​แก่​มัรฺ‌ยัม​ชาว​มัก‌ดา‌ลา

(มก.16:9-11)

11 ส่วน​มัรฺ‌ยัม​ยัง​ยืน​ร้อง‍ไห้​อยู่​นอก​อุโมงค์ ขณะ​ที่​ร้อง‍ไห้​อยู่​นาง​ก้ม‍ลง​มอง​เข้า​ไป​ในอุโมงค์ 12 เห็น​มลา‌อิกะฮฺ​สอง​ตน​สวม​เสื้อ​ขาว​นั่ง​อยู่​ที่​ที่​เขา​วาง​ศพ​ของ​ท่านอีซา ตน​หนึ่ง​อยู่​ข้าง​ศีรษะ อีก​ตนหนึ่ง​อยู่​ข้าง​เท้า 13 มลา‌อิกะฮฺ​ทั้ง​สอง​พูด​กับ​มัรฺ‌ยัม​ว่า “หญิง​เอ๋ย ร้อง‍ไห้​ทำไม?” นาง​ตอบ​ว่า “เพราะ​เขา​เอา​ท่าน​ผู้เป็นเจ้านายของ​ข้าพ‌เจ้า​ไป และ​ข้าพ‌เจ้า​ไม่​ทราบ​ว่า​เอา​ไป​ไว้​ที่​ไหน” 14 เมื่อ​มัรฺยัม​พูด​อย่าง​นั้น​แล้ว ก็​หัน​กลับ​มา​และ​เห็นท่าน​อี‍ซา​ยืน​อยู่ แต่​ไม่​ทราบ​ว่า​เป็น​ท่าน 15 ท่านอี‍ซา​ถาม​นาง​ว่า “หญิง​เอ๋ย ร้อง‍ไห้​ทำไม? ตาม​หา​ใคร?” มัรฺยัม​เข้า‍ใจ​ว่า​ท่าน​เป็น​คน​ทำ​สวน​จึง​ตอบ​ว่า “นาย​เจ้า​ข้า ถ้า​นาย​เอา​อี‍ซา​ไป ขอ​บอก​ให้​ดิฉัน​รู้​ว่า​เอา​ท่าน​ไป​ไว้​ที่​ไหน ดิฉัน​จะ​ได้​รับ​ท่าน​ไป” 16 ท่าน​พูด​กับ​นาง​ว่า “มัรฺ‌ยัม​เอ๋ย” มัรฺ‌ยัม​จึง​หัน​มา​ตอบ​ท่าน​เป็น​ภา‌ษา​ฮีบรู​ว่า “รับ‌โบ‌นี” (ซึ่ง​แปล‍ว่า ท่าน​อา‌จารย์) 17 ท่านอี‍ซา​พูด​กับ​นาง​อีก​ว่า “อย่า​หน่วง‍เหนี่ยว​เรา​ไว้ เพราะ​เรา​ยัง​ไม่​ได้​กลับ​ไป​หาองค์อุปถัมภ์ของ​เรา จง​ไป​หา​พวก​พี่‍น้อง​ของ​เรา และ​บอก​เขา​ว่า​เรา​กำ‌ลัง​จะ​กลับ​ไป​หาองค์อุปถัมภ์ของ​เรา​และองค์อุปถัมภ์​ของ​พวก​ท่าน ไป​หา​พระ‍เจ้า​ของ​เรา​และ​พระ‍เจ้า​ของ​พวก​ท่าน” 18 มัรฺ‌ยัม​ชาว​มัก‌ดา‌ลา​จึง​ไป​บอก​พวก​สา‌วก​ว่า “ข้าพ‌เจ้า​เห็น​ท่าน​ผู้เป็นเจ้านายแล้ว” และ​นาง​ก็​เล่า​ให้​พวก​เขา​ฟัง​ว่า​ท่าน​พูด​อย่าง‍ไร​กับ​นาง

การ​ปรา‌กฏ​แก่​พวก​สา‌วก

(มธ.28:16-20; มก.16:14-18; ลก.24:36-49)

19 ค่ำ​วัน​นั้น​ซึ่ง​เป็น​วัน​อา‌ทิตย์ เมื่อ​สา‌วก​ปิด​ประตู​ห้อง​ที่​พวก​เขา​อยู่​เพราะ​กลัว​พวก​ยา‌ฮู‌ดี ท่านอี‌ซา​ก็​เข้า​มา​และ​ยืน​อยู่​ท่าม‍กลาง​พวก​เขา​กล่าว​ว่า “อัสลามมูอาลัยกุม​” 20 เมื่อ​ท่าน​กล่าว​อย่าง​นั้น​แล้ว ท่าน​ก็​ให้​เขา​ดู​ที่​มือ​และ​สี‍ข้าง​ของ​ท่าน เมื่อ​พวก​สา‌วก​เห็น​ท่าน​ผู้เป็นเจ้านายแล้ว​ต่าง​ก็​มี​ความ​ยินดี​ยิ่ง​นัก 21 ท่านอี‍ซา​กล่าว​กับ​เขา​อีก​ว่า “อัสลามมูอาลัยกุม องค์อุปถัมภ์ทรง​ส่ง​เรา​มา​อย่าง‍ไร เรา​ก็​ส่ง​พวก​ท่าน​ไป​อย่าง‍นั้น” 22 เมื่อ​ท่าน​กล่าว​อย่าง‍นั้น​แล้ว​จึง​ระบาย​ลม‍หาย‍ใจ​เหนือ​พวก​เขา​และ​กล่าว​กับ​เขา​ว่า “จง​รับรุฮุลกุดูซฺเถิด 23 ถ้า​พวกท่านจะ​อภัย​บาป​ของ​ใคร บาป​ของ​พวก​เขา​ก็​จะ​ได้​รับ​การ​อภัย ถ้า​ท่าน​ไม่​อภัย2บาป​ของ​ใคร บาปของพวก​เขา​ก็​จะ​ไม่​ได้​รับ​การ​อภัย3

ท่านอี‍ซา​กับ​โธ‌มัส

24 โธ‌มัส​ที่​เขา​เรียก​กัน​ว่า​แฝด​ซึ่ง​เป็น​สา‌วก​คน​หนึ่ง​ใน​สิบ‍สอง​คน​นั้น ไม่​ได้​อยู่​กับ​พวก​เขา​เมื่อท่าน​อี‍ซา​มา​ปรา‌กฏ 25 สา‌วก​คน​อื่นๆ จึง​บอก​โธ‌มัส​ว่า “เรา​เห็น​ท่าน​ผู้เป็นเจ้านายแล้ว” แต่​โธ‌มัส​ตอบ​พวก​เขา​ว่า “ถ้า​ข้า​ไม่​เห็น​รอย​ตะปู​ที่​มือ​ของ​ท่าน และ​ไม่​ได้​เอา​นิ้ว​ของ​ข้า​แยง​เข้า​ไป​ที่​รอย​ตะ‌ปู​และที่​สี‍ข้าง​ของ​ท่าน​แล้ว ข้า​จะ​ไม่เชื่อเลย”

26 เมื่อ​ผ่าน​ไป​แปด​วัน​แล้ว พวก​สา‌วก​ของ​ท่านอี‍ซา​อยู่​ด้วย​กัน​ใน​บ้าน​นั้น​อีก​และ​โธ‌มัส​ก็​อยู่​กับ​พวก​เขา​ด้วย ประตู​ก็​ปิด​แล้ว แต่ท่าน​อี‍ซา​ได้​เข้า​มา​และ​ยืน​อยู่​ท่าม‍กลาง​เขา​กล่าว​ว่า “อัสลามมูอาลัยกุม” 27 แล้ว​ท่าน​พูด​กับ​โธ‌มัส​ว่า “เอา​นิ้ว​ของ​ท่าน​แยง​เข้า​มา​ที่​นี่ ดู​ที่​มือ​ของ​เรา และ​ยื่น​มือ​ของ​ท่าน​ออก​มา​คลำ​ที่​สี​ข้าง​ของ​เรา อย่า​สง‍สัย​เลย แต่​จงเชื่อเถิด” 28 โธ‌มัส​ตอบ​ท่าน​ว่า “ท่านผู้เป็นเจ้านาย​ของ​ข้าพ‍เจ้า พระ‍เจ้า​ของ​ข้าพ‍เจ้า” 29 ท่านอี‍ซา​กล่าว​กับ​เขา​อีก​ว่า “เพราะท่านเห็น​เรา​ท่าน​จึง​ศรัท‌ธา​หรือ? คน​ที่​ไม่​เห็น​เรา​แต่​ศรัท‌ธา​ก็​เป็น​สุข”

จุด​ประ‌สงค์​ของ​หนัง‌สือ​เล่ม​นี้

30 ท่านอีซา​ได้สำแดงสัญญาณ​อื่นๆ อีก​หลาย​อย่าง​ต่อ‍หน้า​พวก​สา‌วก ซึ่ง​ไม่​ได้​บัน‌ทึก​ไว้​ใน​หนัง‌สือ​เล่ม​นี้ 31 แต่​การ​ที่​บัน‌ทึก​เหตุ‍การณ์​เหล่า​นี้​ไว้ ก็​เพื่อ​พวก​ท่าน​จะ​ได้​ศรัทธาใน​ท่านอีซาว่า​เป็น​อัล-‍มะซีฮฺ​ผู้เป็นที่รักยิ่งของอัลลอฮฺ และ​เมื่อ​มี​ความ​ศรัท‌ธา​แล้ว​ท่าน​ก็​จะ​มี​ชีวิต​โดย​นาม​ของท่าน​อีซา


1 วัน​อาทิตย์ ใน​ข้อ​นี้ และ​ข้อ 19 ภาษา​กรีก​แปล​ตรง​ตัว​ว่า วัน​ต้น​สัปดาห์

2 ภาษา​กรีก​แปล​ตรง​ตัว​ว่า ถ้าท่านถือ หรือ เก็บ

3 มธ.16:19; 18:18

บทที่ 19  ►  บทที่ 21

Share