การปรากฏแก่สาวกเจ็ดคน
1 ต่อมาท่านอีซาได้ปรากฏตัวแก่พวกสาวกอีกครั้งหนึ่งที่ทะเลทิเบเรียส เหตุการณ์เป็นดังนี้ 2 คือ ซีโมนเปโตร โธมัสที่เรียกว่าแฝด นาธานาเอลชาวบ้านคานาแคว้นกาลิลี บุตรทั้งสองของเศเบดี และสาวกของท่านอีกสองคน กำลังอยู่ด้วยกัน 3 ซีโมนเปโตรบอกพวกเขาว่า “ข้าจะไปจับปลา” พวกเขาจึงพูดกับซีโมนว่า “เราจะไปด้วย” แล้วพวกเขาก็ออกไปลงเรือ แต่คืนนั้นเขาจับปลาไม่ได้เลย1
4 เมื่อถึงรุ่งเช้า ท่านอีซามายืนอยู่ที่ฝั่ง แต่พวกสาวกไม่รู้ว่าเป็นท่าน 5 ท่านถามพวกเขาว่า “ลูกเอ๋ย ยังไม่ได้ปลาหรือ?” เขาตอบว่า “ยัง” 6 ท่านกล่าวกับพวกเขาว่า “จงทอดอวนลงทางด้านขวาเรือ แล้วจะได้ปลามาบ้าง” เขาจึงทอดอวนลงและได้ปลาจำนวนมาก2 จนลากอวนขึ้นไม่ไหว 7 สาวกคนที่ท่านอีซารัก บอกเปโตรว่า “เป็นท่านอีซาผู้เป็นเจ้านาย” เมื่อเปโตรได้ยินว่าเป็นท่านผู้เป็นเจ้านาย เขาก็หยิบเสื้อมาสวมเพราะถอดเสื้ออยู่ แล้วก็กระโดดลงทะเล 8 แต่สาวกคนอื่นๆ นั้นนั่งเรือมาและลากอวนที่ติดปลาเต็มนั้นมาด้วย เพราะพวกเขาอยู่ห่างจากฝั่งไม่มากนัก ไกลประมาณหนึ่งร้อยเมตรเท่านั้น
9 เมื่อพวกเขาขึ้นมาบนฝั่งก็เห็น ขนมปังและปลาปิ้งอยู่บนถ่านที่ติดไฟอยู่ 10 ท่านอีซากล่าวกับพวกเขาว่า “เอาปลาที่เพิ่งจับได้มาหน่อยสิ” 11 ซีโมนเปโตรจึงลงไปในเรือแล้วลากอวนขึ้นฝั่ง อวนนั้นเต็มไปด้วยปลาตัวใหญ่ๆ มีหนึ่งร้อยห้าสิบสามตัว แม้จะมีมากขนาดนั้นอวนก็ไม่ขาด 12 ท่านอีซากล่าวกับพวกเขาอีกว่า “มารับประทานอาหารกันเถิด” พวกสาวกไม่มีใครกล้าถามท่านว่า “ท่านเป็นใคร?” เพราะพวกเขารู้อยู่แล้วว่าเป็นท่าน 13 ท่านอีซาเข้ามาหยิบขนมปังและปลาแจกให้พวกเขา 14 นี่เป็นครั้งที่สามที่ท่านอีซาได้ปรากฏตัวแก่พวกสาวก หลังจากที่อัลลอฮฺทรงให้ท่านฟื้นขึ้นจากความตายแล้ว
ท่านอีซากับเปโตร
15 เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้ว ท่านอีซากล่าวกับซีโมนเปโตรว่า “ซีโมนบุตรยะหฺยา ท่านรักเรามากกว่าสาวกเหล่านี้รักเราหรือ?” เขาตอบท่านว่า “ใช่ ท่านผู้เป็นเจ้านาย ท่านทราบว่าข้าพเจ้ารักท่าน” ท่านจึงสั่งเขาว่า “จงเลี้ยงดูลูกแกะของเราเถิด” 16 ท่านกล่าวกับเขาครั้งที่สองว่า “ซีโมนบุตรยะหฺยา ท่านรักเราหรือ?” เขาตอบท่านว่า “ใช่ ท่านผู้เป็นเจ้านาย ท่านทราบว่าข้าพเจ้ารักท่าน” ท่านสั่งเขาว่า “จงดูแลแกะของเราเถิด” 17 ท่านกล่าวกับเขาครั้งที่สามว่า “ซีโมนบุตรยะหฺยา ท่านรักเราหรือ?” เปโตรเสียใจมากที่ท่านถามเขาครั้งที่สามว่า “ท่านรักเราหรือ?” เขาจึงตอบท่านว่า “ท่านผู้เป็นเจ้านาย ท่านทราบทุกสิ่ง ท่านรู้ดีว่าข้าพเจ้ารักท่าน” ท่านอีซาจึงสั่งเขาอีกว่า “จงเลี้ยงดูแกะของเราเถิด 18 เราบอกความจริงกับท่านว่า เมื่อท่านยังหนุ่ม ท่านก็คาดเอวของท่านเองและเดินไปไหนๆ ตามที่ท่านปรารถนา แต่เมื่อแก่แล้ว ท่านจะยื่นมือออกมาแล้วคนอื่นจะมัดท่าน และพาท่านไปในที่ที่ท่านไม่ปรารถนาจะไป” 19 (ที่ท่านอีซากล่าวอย่างนั้นก็เพื่อชี้ให้เห็นว่าเปโตรจะถวายพระเกียรติแด่อัลลอฮฺด้วยการตายแบบใด) เมื่อกล่าวอย่างนั้นแล้ว ท่านจึงพูดกับเปโตรว่า “จงตามเรามาเถิด”
ท่านอีซากับสาวกที่ท่านรัก
20 เปโตรเหลียวหลังเห็นสาวกคนที่ท่านรักตามมา (สาวกคนนั้น คือคนที่เอนตัวลงใกล้ท่านขณะรับประทานอาหารและถามว่า “ท่านเจ้าข้า คนที่จะทรยศท่านเป็นใคร?”)3 21 เมื่อเปโตรเห็นสาวกคนนั้นจึงถามท่านอีซาว่า “ท่านเจ้าข้า คนนี้จะเป็นยังไงบ้าง?” 22 ท่านอีซากล่าวกับเขาว่า “ถ้าเราอยากให้เขาอยู่จนกว่าเราจะมา มันเกี่ยวอะไรกับท่าน? จงตามเรามาเถิด” 23 เพราะฉะนั้นคำที่ว่าสาวกคนนั้นจะไม่ตาย จึงลือกันไปท่ามกลางพวกพี่น้อง ท่านอีซาไม่ได้กล่าวกับเขาว่าสาวกคนนั้นจะไม่ตาย แต่กล่าวว่า “ถ้าเราอยากให้เขาอยู่จนกว่าเราจะมา มันเกี่ยวอะไรกับท่าน?”
24 สาวกคนนี้แหละที่เป็นคนเล่าและเขียนถึงเรื่องทั้งหมดนี้ และเราทราบว่าเขาเล่าความจริง
25 ท่านอีซายังได้ทำสิ่งอื่นๆ อีกมากมาย ถ้าจะเขียนให้หมดทุกสิ่ง ข้าพเจ้าคิดว่าแม้ที่ทั้งโลกดุนยาก็ไม่พอที่จะเก็บหนังสือที่จะเขียนนั้น
1 ลก.5:5
2 ลก.5:6
3 ยะหฺยา 13:25
